cuento totonaca Suerte malograda
Xatatsankgan tumin
Lengua Totonaca
Latamakgan nak kinpulataman xlamá chatúm matakuxtuná nemá liwan
xlakgati skuja nak ixtiyat. Chu xla xatatita nachuná litum
ixtikú talakpuwa paxtakgnikgokán latu xlakan ixtakgalhikg xa
ixtaskujutkán xlakata chu tlan xtilamalh.
Makgtúm chi kilhtamaku chi kilhtamaku latá ixmapaspitmá likuxtut
chu tlan
xlakata nalhtli ta
ixtiyat, ixlilakgamakgat akxilhli
latu lam skgolh nak akgspntla. nitu mas lakpuwá, watayá nakawanilh chu
makgtasilh ixtamakuxtuná nemá na ixtaskujma, amá xla ixtamatakuxtuná tunkan katsilh
tuku amá xla amá ixkitaxtuputún.
Kan ixlituxamá amá matakuxtuna chu xla ti’ixtaskujma ta’ampa nak amá
katukuxtu, nachuná tawaxnalh chu tamakutulh aktsu xalu xla lilhtamat nachuná
tapưakxilhli xlakata latu ixpukgali tapuwa xlakata limanít ixwanít, nachuná
lilh nak ixchik chu kamasinilh ixpuskát, xa kamanán nachu xamakgapitsi
ixtalakgapasnin.
Chu xla amá alh kilhtamaku latá ixpaxtokgnit, nachuná lhuwa
tachixkuwít (lakchixkuwín chu
lakchaján) nemá ixta
katsi chu
ixtakgaxmatnít latu jaé̛
kitaxtuputun, ta’ alh
nak ixchik amá
matakuxtuná chu xla waniká xlakata amá xalu nemá ixtaskujut
nachuná nikxni tu ixamá tsankgani, chu xla makgatsakgankgólh akxni
litakgalchiwinalh xa chatúm matakuxtuná, aná katsilh wanchi amá lakgsputkgol
chu watayá kgalhni akxilhli.
Suerte malograda
Hace mucho tiempo vivía en mi pueblo un campesino que gustaba, como
ningún otro, de trabajar la tierra. En gratitud a esa labor
amorosa, su abuelo y su padre convinieron en hacer del agricultor en su
único y universal heredero.
Un día al estar removiendo la tierra para hacer surcos, vio que del
suelo recién arado surgía un resplandor. Sin pensarlo mucho, mediante señas y
gritos dio aviso a la persona que lo acompañada; éste, con cierta extrañeza, supo hasta los más mínimos
detalles de la aparición.
Días después de haber ocurrido ese inusual suceso, en ese mismo lugar,
el campesino y su acompañante sacaron un jarrito de barro en cuyo interior
había algunos residuos que, horas más tarde, él mostraría a su esposa, hijos y
otros familiares.
Transcurrido un tiempo considerable de aquel acontecimiento, personas
que saben de esos asuntos sobrenaturales, se acercaron a la casa del campesino
para advertirle que el jarrito era un regalo destinado únicamente para él, pero
el haber compartido ese descubrimiento a otra persona, provocó que el efecto
esperado de sus prodigios desaparecieran.
Comentarios
Publicar un comentario